مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا از مومنان مردانی هستند کـه بـه پیمانی کـه با خدا بسته بودند وفا کردند بعضی بر سر پیمان خویش جان باختند و بعضی چشم بـه راهند و پیمان خودرا دگرگون نکرده اند «سوره احزاب ؛ […]
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا
از مومنان مردانی هستند کـه بـه پیمانی کـه با خدا بسته بودند وفا کردند بعضی بر سر پیمان خویش جان باختند و بعضی چشم بـه راهند و پیمان خودرا دگرگون نکرده اند «سوره احزاب ؛ آیه ٢٣»ایران اسلامی دوران سخت طاقت فرسای جنگ تحمیلی را با عزت و اقتدار پیمود، ایرانی که زنان و مردان مسلمان و غیور آن برای فردای بهتر با دل و جان در مقابل دشمنان ایستادند.
آزادگان سرافراز در قلب دشمن ضمن مظلومیت شدید،با استقامت بی نظیر نه تنها روحیه دشمن را خرد کردند بلکه درسی به استکبار آمریکا و هم پیمانانش دادند که هرگز دندان های خود را به سوی ملت ایران تیز نکنند و قدرتهای جهانی متوجه شدند در صورت مواجهه با ملت ایران با حریفی سخت و مقاوم مواجه هستند.این وجه از بازدارند گی در پناه مقاومت و مجاهدت آزادگان به ایران عزیز هدیه شد و ملت نعمت پرقدر آنان را پاس می دارد.
عصر ۲۷ مردادماه ۱۳۶۹، ساعتی به یاد ماندنی و منظره ای فراموش ناشدنی بود. چشم ها سخن می گفت، اما زبان ها ساکت و آرام بود. دست ها بالاجبار گشوده می شد و یار و رفیق تنهایی ها و شریک لحظه های غم و اندوه را به آغوش می کشید. آزادگان، هیچگاه متعلق بـه یک مقطع از تاریخ نیستند، بلکه همواره مانند روحی در همه ی ارکان این کشور و ملت جاری شدهاند،چرا کـه پیام و سیره ان ها، فریاد سربلندی و شکوهمندی ملت ایران اسلامی اسـت کـه برای همیشه ماندگار اسـت ودر هر زمان و میدانی می توان از ان بهره جست. آزادگان در طول جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، پیام آوران انقلاب بودند و غریبانه و مظلومانه در بین کینه توزی دشمنان و تلخ کامی دوران اسارت، صدای آزادی و استقلال میهن را سر دادند ودر راه استقرار و تداوم نظام جمهوری اسلامی ایران تا پای جان ایستادند. آزادگان آمدند همان طور که رفته بودند؛ دلیر و مقاوم، نستوه و استوار، امیدوار و دلاور. آمدند با همان صلابت همیشگی، همان طور که دیروز رفته بودند. امروز که آمدند، بوی اسپند و دود، بوی عطر خاطرات، و بوی مهربانی و انتظار فضای دل ها را سرشار از شور و شعف کرد.
حسّ غریبی بود. عشق خودنمایی می کرد. اقاقیا به استقبال آمده و آفتابگردان صورت خود را به خورشید سپرده بود. نسیم، مژده وصل می داد. انتظار پایان یافت و بازگشت پرستوها، سخنی بود که هر پیر و جوانی ورد زبان خود کرده بود. پاییز اسارت و بهار آزادی بر شما مبارک باد.آری، آن روز عشق طلوع کرد. همان عشقی که هشت سال پیش بدرقه اش کردیم و اینک به استقبالش می رویم. چشم های همگان اشک بار بود، نه به خاطر غم و اندوه، بلکه این بار از شوق وصال؛ چرا که وعده خدا محقق شده بود «اِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرا؛ به درستی که پس از هر سختی آسانی است».
اینجانب به نمایندگی از خانواده بزرگ تحقیقات وآموزش کشاورزی استان نثار درود به روح بلند و ملکوتی معمار کبیر انقلاب اسلامی ایران، حضرت امام خمینی(ره)،شهیدان گرانقدر انقلاب و شهدای مدافع حرم، سالروز این خاطره بزرگ را به رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت ا…العظمی امام خامنه ای(مدظله العالی)، ملت شریف ایران ، ایثارگران ، جانبازان ، خانواده معظم شهدا و تمامی آزادگان سرافراز این سرو قامتان صبر و استقامت تبریک و تهنیت عرض می نمایم
