به گزارش خبرنگار ما، باکرها، همت‌ها، واژه‌های شجاعت و شرافت در عملیات خیبر پس از ۱۴۰۰ سال در تاریخ ملت ایران به‌عنوان میراثی گرانبها برای نسل‌های آینده به یادگار مانده‌اند، به شرطی که مسئولان آن را ارج نهند. مردم این دلاوری‌ها را پاس می‌دارند و همچون توتیای چشم خود گرامی می‌دارند، اما ای کاش مسئولان فقط به شعارهای توخالی بسنده نکرده و به‌طور عملی ایثار و فداکاری‌های رزمندگان را ارج نهند.
بعد از چهار دهه از عملیات خیبر، این دلاوری‌ها همچنان نماد ایثار و مقاومت‌اند. حالا مسئولان باید بی‌توجهی‌های گذشته را جبران کنند. یادگاران خیبر نباید به فراموشی سپرده شوند؛ مسئولان باید در قبال حقوق و کرامت رزمندگان امروز پاسخگو باشند و اقدامات عملی برای تکریم آنان بردارند تا ایثار به نسل آینده منتقل شود.
مظلومیت عملیات خیبر یکی از تلخ‌ترین و پرهزینه‌ترین فصل‌های تاریخ دفاع مقدس ایران است. این عملیات که در سوم اسفند ۱۳۶۲ آغاز شد، اگرچه از لحاظ استراتژیک نتواست به پیروزی قاطع برسد، اما ایثار و مقاومت بی‌نظیر رزمندگان ایرانی در جزایر مجنون و دیگر نقاط عملیاتی، آن را به نمادی از دلاوری و فداکاری تبدیل کرد.
با وجود تمام تلاش‌ها و فداکاری‌ها، این عملیات به دلایلی همچون مشکلات لجستیکی، عدم پشتیبانی هوایی کافی و شرایط سخت منطقه، با هزینه‌های سنگینی همراه شد. اما در عین حال، آنچه بیش از همه در این عملیات به چشم می‌خورد، مظلومیت و گمنامی رزمندگانی بود که به رغم سخت‌ترین شرایط، با تکیه بر ایمان و عزم راسخ خود، از وطن دفاع کردند.
مع‌الاسف، مسئولان تازه به قدرت رسیده باید بدانند که نادیده گرفتن فداکاری‌ها و ایثار رزمندگان در طول ۸ سال دفاع مقدس نه تنها بی‌احترامی به کسانی است که جان خود را فدای کشور کردند، بلکه توهین به اصولی است که باعث شد کشور ما در برابر دشمنان استقامت کند و پیروز شود.
در حالی که این عزیزان به جانفشانی برای دفاع از وطن پرداختند، اکنون با بی‌توجهی از سوی برخی مسئولان مواجه هستند. برخی از نمایندگان مجلس که در تصویب قوانینی که به حقوق و معیشت رزمندگان مرتبط است، بی‌توجهی می‌کنند، باید بدانند که این بی‌توجهی نمی‌تواند بدون پیامد باشد. این افراد باید پاسخگو باشند و در برابر وجدان‌های بیدار هیچ‌گاه آسوده خاطر نباشند.
در هیچ کشوری، یادگاران جنگ به فراموشی سپرده نمی‌شوند. از روسیه گرفته تا آلمان، ویتنام، آمریکا و دیگر کشورهای جهان، همگی به اهمیت حفظ و احترام به پیشکسوتان جنگی خود پی برده‌اند. این کشورها نه تنها از یادگاران جنگ حمایت می‌کنند، بلکه حقوق آن‌ها را به رسمیت می‌شناسند چرا که آن‌ها جزئی از تاریخ و هویت ملتشان هستند. مسئولان کشور ما نیز باید رزمندگان را به عنوان یک سرمایه ملی و گنجینه ارزشمند در نظر بگیرند و در حفظ و ارتقای حقوق آنان بکوشند.
تجدید نظر در سیاست‌ها و برنامه‌های مرتبط با رزمندگان دفاع مقدس یک ضرورت است و نباید این بی‌توجهی‌ها تبدیل به یک رویه عادی شود.
اما نکته‌ای که باید به آن توجه شود این است که بیش از ۹۰ درصد رزمندگان، اگرچه در مقابل وجدان خود آسوده‌اند که برای دفاع از وطن و ناموس کشور جان خود را در طبق اخلاص گذاشتند، اما از بی‌تفاوتی بسیاری از مسئولان به شدت گلایه‌مندند. بسیاری از این رزمندگان امروز با مشکلات جدی روبرو هستند؛ چشم‌هایشان ضعیف شده، شنوایی‌شان کم است و اکثر دندان‌هایشان نیاز به ترمیم دارند، اما دریغ از یک ریال هزینه برای دندان، سمعک یا عینک.
بسیاری از این رزمندگان باید از هفت‌خوان رستم عبور کنند تا حتی درصدی از هزینه‌های سمعک را دریافت کنند. هزینه‌های دندان‌پزشکی و عینک هم سال‌هاست که در دسترس نیست و در این میان، بسیاری به انبردست پناه برده‌اند. چرا باید چنین وضعیتی وجود داشته باشد؟ در حالی که بسیاری از این رزمندگان با مظلومیت و غریبی جان خود را از دست داده‌اند و هیچ‌کس به یادشان نبوده است.
واقعیت این است که از هزینه‌های سرسام‌آور دندان‌پزشکی، شاید پناه آوردن به انبردست آسان‌ترین راه باشد. کاش این جمله به‌طور جدی توسط مسئولان و آقایان درک شود. البته شاید این درد نهفته، اکنون گریبان بسیاری از اقشار جامعه را گرفته باشد و جای هیچ شکی در آن نیست!
نمایندگان مجلس باید به‌طور جدی در ارائه خدمات به این قشر از جامعه، در مصوبات قانونی تجدید نظر کنند. ضروری است که در اجرای قوانین، رفع نواقص و کمبودها انجام پذیرد. این بی‌توجهی‌ها به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست.
مسئولان کشور باید به سرعت و به‌طور عملی در خصوص حقوق و معیشت رزمندگان تجدید نظر کنند و اقدامات جدی برای رفع مشکلات آنان انجام دهند. در شرایطی که تورم و مشکلات اقتصادی فشار سنگینی به مردم وارد کرده است، رزمندگان که روزی جان خود را فدای وطن کردند، نباید از لحاظ درمانی و معیشتی با این مشکلات مواجه شوند. این یک آزمون بزرگ برای مسئولان است که باید به سرعت به آن پاسخ دهند و از اقدامات بی‌تفاوتانه پرهیز کنند.
در هر شرایطی، ایران و این کشور عزیز و پهناور باز هم توسط همین جوانان و رزمندگان حفظ خواهد شد، این موضوع نه به یک دوره خاص و نه به یک برهه زمانی محدود می‌شود، بلکه تاریخ خود شاهدی بر آن است. نمونه بارز آن سه سرباز شهید در مرز جلفا و ستارخان‌ها در دوران مشروطه است.
نیک بدانید؛ زمان آن رسیده است که مسئولان به خود آیند و عواقب بی‌توجهی به سرنوشت این قهرمانان را در نظر بگیرند. فراموشی و کم‌توجهی به ایثارگران، نه‌تنها بی‌احترامی به تاریخ و فداکاری آنان است، بلکه اصولی را که این کشور را در برابر دشمنان استوار نگه داشته، به خطر خواهد انداخت. متأسفانه در ماه‌های اخیر، تحولات سیاسی و مسائل جاری، رسیدگی به مشکلات این قشر را به بهانه‌های واهی به حاشیه رانده است. این غفلت، بی‌شک جبران‌ناپذیر خواهد بود.
وای بر آنانی که چشم بر این حقیقت بسته‌اند؛ این غفلت، بی‌شک جبران‌ناپذیر خواهد بود.
گزارش از محمدرضا ایازی، جانباز، رزمنده دوران دفاع مقدس و جامانده از خیل شهدا.
منبع آرمان تبریز-
- منبع خبر : آرمان تبریز
