یادداشت/ محمدرضا ایازی- روزنامه نگار_ تبریزکهن: یکی از آسیب‌های جدی، گسترش رسانه‌های وابسته به روابط عمومی‌هاست. بسیاری از سازمان‌ها با در اختیار داشتن رسانه‌های اختصاصی، نیازی به خبرنگاران مستقل احساس نمی‌کنند و این روند به کاهش اهمیت حرفه خبرنگاری انجامیده است. از سوی دیگر، صدور بی‌رویه مجوزهای رسانه‌ای برای افراد فاقد تخصص باعث افت کیفیت تولید محتوا و از بین رفتن اعتماد عمومی شده است.
کنترل شدید بر محتوای خبری نیز فضایی را رقم زده که خبرنگاران امکان پرداختن به مسائل مهم اجتماعی و سیاسی را ندارند و ناچارند در چارچوب‌های رسمی حرکت کنند. در کنار این محدودیت‌ها، امنیت شغلی خبرنگاران نیز کاهش یافته و بسیاری از آنان با مشکلاتی مانند حقوق پایین، نبود بیمه و فقدان حمایت‌های صنفی مواجه‌اند.
در چنین شرایطی، جایگزینی خبرنگاری تحقیقی با اخبار تبلیغاتی و سفارشی اعتبار رسانه‌ها را بیش از پیش کاهش داده است. روابط عمومی‌ها با امکانات مالی گسترده خود، خط خبری خاصی را دنبال می‌کنند که لزوماً بازتاب‌دهنده واقعیت‌های اجتماعی و سیاسی نیست.
افول جایگاه خبرنگاری در ایران نتیجه سیاست‌گذاری‌های نادرست، کاهش آزادی عمل خبرنگاران و نفوذ گسترده روابط عمومی‌ها در رسانه‌هاست. این روند در بلندمدت منجر به کاهش کیفیت خبر، افزایش اخبار غیرواقعی و تضعیف اعتماد عمومی خواهد شد.
انتظار می‌رود دولت دکتر پزشکیان حداقل به این شرایط نابسامان پایان دهد، چرا که ادامه این وضعیت پیامدهای ناخوشایندی برای خبرنگاران واقعی و اصالت خبر به همراه خواهد داشت.
