ای صاحب قلم چگونه سخن به تعبیر جایگاهت نمایم از خاموشی بالاتران در تقدیر از هویت تان مکدر نشاید ،خودرا لایق تقدیرتان نمی بینند معلم با القای توانستن به انسان محتوای شناختی ،معرفتی علم و ساختن و تحول زاینده را به ارمغان می آورد ای زیباترین و سنگین ترین عنوان به ابزارتان قسم یاد شدن […]
ای صاحب قلم چگونه سخن به تعبیر جایگاهت نمایم
از خاموشی بالاتران در تقدیر از هویت تان مکدر نشاید ،خودرا لایق تقدیرتان نمی بینند
معلم با القای توانستن به انسان محتوای شناختی ،معرفتی علم و ساختن و تحول زاینده را به ارمغان می آورد
ای زیباترین و
سنگین ترین عنوان
به ابزارتان قسم یاد شدن
برای فهیمان،کفایت به کیستی توست
هرچند تو
در محاصره اقتصادی اشباح برای تسلیم به بارگاهشان ،گردیده ای
بر خیز
بی تو کودکان سرزمین من
کجا تکیه کنند؟
چه کسی دست بر پیشانی کودکان شکسته از پیکار زندگی بکشد
و به داشته هایش مهر تایید بزند
توقف نگاهت برای بک لحظه در چشمان کودک ایران زمین ،نقشه راه زندگی را برایش ترسیم می کند
هر چند خود به مداومت ،فراموش و مورد بی مهری گشته ای ،
تبسم ملکوتی ات را از سیمای کودکان سرزمین من ،دریغ نکن
تو بنای توانستن به اندیشه کودکانمان نهاده ای ،که
هنوز، در مردانگی شان نیز ،
چشم امید به اشارت دست مهربانت خیره اند
بر خیز
باز، عدالت ،قانون و شجاعت اسطوره های مصور در اندیشه هایمان را برایمان تعریف کن ،
تو
در تصویر همه زندگی کودکان
سرزمین من، نقش بسته ای و با همه تاریخ شان بوده و هستی
تورا چگونه ستایم ،که تفسیر ستایش خود از تو باز تولید است
روز معلم را با همه عشق و شوریدگی ام
به وجودتان تبریک می گویم
و می خواهم
باز
برایم
معلم باشی
۱۱ اردیبهشت ۹۹
جلیل شمس
