نیایش و تفکر نشانه عقل

نیایش و تفکر نشانه عقل

 انسانهای خردمند، اندیشه ورز بوده و پیوسته در  حال نیایش و به یاد پروردگار هستند.

“الَّذِینَ یذْکرُونَ اللَّهَ قِیماً وَ قُعُوداً وَ عَلَی جُنُوبِهِمْ وَ یتَفَکرُونَ فِی خَلْقِ السَّموتِ وَ الأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هذَا بطِلًا سُبْحنَک فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ ؛ 

(همان) کسانی که [در هر حال ] ایستاده و نشسته، و بر پهلوهایشان [آرمیده] ، خدا را یاد می کنند؛ و در آفرینش آسمان ها و زمین اندیشه می کنند؛ در حالی که می گویند: پروردگارا! این [آسمانها و زمین] را بیهوده نیافریده ای؛ منزّهی تو؛ پس ما را از عذابِ آتش، حفظ کن!” (سوره آل عمران، آیه ۱۹۱)

نیایش و تفکر از نشانه های صاحبان عقل است ، در واقع خردمندان کسانی هستند که تفکر می کنند و در هر حال به یاد خدا هستند.

کسی که در علل و عوامل پیدایش جهان می اندیشد به آفریدگار آن پی می برد و خداشناس می شود و در هر حال به یاد خدا زندگز را پیش می برد.

از این روست که نیایش و یاد خدا با تفکر و اندیشه ورزی ارتباط داشته و نشانه ی خردمندی است.

بابا طاهر :

خوشا آنان که اللَّه یارشان بی

که حمد و قل هو اللَّه کارشان بی

 خوشا آنان که دایم در نمازند

  بهشت جاودان بازارشان بی

رستگاری و سعادتمندی از آن کسانی است که نفس خود را تزکیه کرده باشند:

– قرآن کریم:

“قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى  ؛ به راستى رستگار شد آن کس که خود را (از پلیدى‌ها) پاک گردانید.”

“قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها ؛ به راستى رستگار شد، آن کس که نفس خود را تزکیه کرد.”

تزکیه، آن است که فکر از عقاید فاسد و نفس از اخلاق فاسد و اعضاء از رفتار فاسد، پاک شود.

یکی از عوامل مؤثر در تهذیب و تزکیه نفس، دعا و نیایش به درگاه حق تعالی است.

دعا و نیایش، رمز پیوند انسان با آفریدگار هستی است به طوری که روح انسان با این پیوند معنوی و عرفانی، وارد فضای عطرآگین ربانی و رحمانی می شود که در اثر آن جز به آفریدگار معبود و معشوق توجهی ندارد وانگه است که عنایت آفریدگار نیز شامل حال بنده ی نیایشگر می شود.

قرآن:

“قل ما یعبؤا بکم ربی لو لا دعاؤکم ؛ بگو اگر دعای شما نباشد، پروردگارم هیچ اعتنایی به شما نمی کند.”

 (سوره فرقان /۷۷)

دکتر آلکسیس کارل، می گوید:

“نیایش پرواز روح به سوی خداست و یا حالت پرستش عاشقانه ای نسبت به آن مبدائی است که معجزه حیات از او سر زده است و بالاخره نیایش، نمودار کوشش انسان است برای ارتباط با آن وجود نامرئی، آفریدگار همه هستی.”

 ( نیایش، آلکسیس کارل، ص .۴۱)